Ήταν κάποτε, ένα μικρό εργατικό μυρμήγκι, το οποίο κάθε μέρα πήγαινε στη δουλειά του πολύ νωρίς και ξεκίναγε αμέσως να δουλεύει. Ήταν πολύ παραγωγικό και χαρούμενο…
Ένα παραμύθι βγαλμένο από μια εργασιακή ζούγκλα
Το αφεντικό και το προσωπικό
Το αφεντικό, το λιοντάρι, παραξενεύτηκε που το μυρμήγκι δούλευε χωρίς εποπτεία και σκέφτηκε… Εάν το μυρμήγκι είναι τόσο παραγωγικό χωρίς εποπτεία, δεν θα ήταν ακόμη πιο παραγωγικό αν είχε κάποιον να τον επιβλέπει;
Έτσι προσέλαβε μια κατσαρίδα, η οποία είχε μεγάλη πείρα σε αυτή τη θέση και μάλιστα έγραφε καταπληκτικές αναφορές. Η πρώτη απόφαση που πήρε η κατσαρίδα ήταν η δημιουργία ενός «συστήματος ελέγχου της προσέλευσης των εργαζομένων».
Επίσης, η κατσαρίδα, χρειαζόταν έναν υπάλληλο, για να τη βοηθάει στη συγγραφή και δακτυλογράφηση των αναφορών της. Γι’ αυτό προσέλαβε μια αράχνη, για να τη βοηθάει με τις αναφορές και για να απαντάει στα τηλεφωνήματα.
Το λιοντάρι ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένο από τις αναφορές της κατσαρίδας και τις ζήτησε να δημιουργήσει γραφήματα που να δείχνουν το ρυθμό και τις τάσεις παραγωγής. Ώστε να τις χρησιμοποιήσει στις συναντήσεις του Διοικητικού Συμβουλίου.
Έτσι η κατσαρίδα έπρεπε να αγοράσει έναν νέο ηλεκτρονικό υπολογιστή και εκτυπωτή laser. Για τον λόγο αυτό προσέλαβε μια μύγα, για να διευθύνει το τμήμα της τεχνολογίας (ΙΤ).
Το εργασιακό περιβάλλον
Το μυρμήγκι που ήταν τόσο παραγωγικό και ήρεμο, μισούσε την πληθώρα της γραφειοκρατίας και των συναντήσεων που έτρωγαν τον περισσότερο από το χρόνο του.
Παρακολουθούσε εμβρόντητο όλα όσα συμβαίναν γύρω του
Ενώ αρχικά νόμιζε ότι όλα αυτά θα το βοηθούσαν να ανασάνει από τον καθημερινό του Γολγοθά, βρέθηκε αντιμέτωπο με νέες ατελείωτες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Για τις οποίες αφιέρωνε όλο και περισσότερο απ’ τον καθημερινό του χρόνο και μάλιστα εις βάρος της κύριας δουλειάς του.
Η δυσλειτουργία του όλου συστήματος ήταν πλέον εμφανής και το Λιοντάρι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να ορίσει κάποιον επιπλέον υπεύθυνο στο τμήμα που εργαζόταν το μυρμήγκι. Προκειμένου να υπάρξει αυστηρότερος έλεγχος και αύξηση της παραγωγικότητας.
Η θέση δόθηκε στον τζίτζικα, η πρώτη απόφαση του οποίου ήταν να αγοράσει καινούργια μοκέτα και καινούργια εργονομική πολυθρόνα για το γραφείο του.
Ο νέος υπεύθυνος του τμήματος χρειάζονταν επίσης έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και έναν βοηθό. Τον οποίο έφερε από την προηγούμενη θέση του, για να τον βοηθήσει να δημιουργήσει ένα πλάνο εργασίας, στρατηγικού ελέγχου του προϋπολογισμού και βελτιστοποίησης του τμήματος.
Το τμήμα στο οποίο δούλευε το μυρμήγκι ήταν τώρα ένα θλιμμένο μέρος, όπου κανένας δεν γελούσε πια και όλοι ήταν αναστατωμένοι
Τότε ο τζίτζικας έπεισε το αφεντικό, το λιοντάρι, ότι ήταν απολύτως απαραίτητο να γίνει μια έρευνα για το εργασιακό περιβάλλον του τμήματος.
Η παραγωγικότητα
Το Λιοντάρι, που απ’ τη φύση του είναι αυταρχικό και μάλιστα του αρέσει να το επιδεικνύει, υιοθέτησε την πρόταση του Τζίτζικα. Κάνοντας μια επισκόπηση των αναφορών σχετικά με το τμήμα στο οποίο δούλευε το μυρμήγκι, το λιοντάρι παρατήρησε ότι η παραγωγικότητα είχε πέσει σε σχέση με παλιότερα.
Έτσι προσέλαβε την κουκουβάγια, μια επιφανής και πεφωτισμένη σύμβουλο, ως υπεύθυνη «Εσωτερικού Ελέγχου της Ζούγκλας». Με σκοπό να κάνει λογιστικό έλεγχο και να προτείνει λύσεις.
Η κουκουβάγια πέρασε τρεις μήνες στο τμήμα και κατέληξε με μια αναφορά πολλών τόμων, που κατέληγε στο εξής συμπέρασμα: «Το τμήμα έχει υπερβολικό αριθμό προσωπικού».
Μαντέψτε ποιον απέλυσε πρώτο το λιοντάρι…
Το μυρμήγκι φυσικά, γιατί… «παρουσίαζε έλλειψη κινήτρων και είχε αρνητική συμπεριφορά».
Παρ’ όλα αυτά, το μυρμήγκι το θεώρησε λογικό, βάζοντάς τα μάλιστα με τον εαυτό του. Πως είναι δυνατόν ο «Εσωτερικός Έλεγχος της Ζούγκλας» να ζητήσει ευθύνες απ’ το Λιοντάρι. Το Λιοντάρι είναι ο Βασιλιάς και για τους Βασιλιάδες δεν προβλέπονται ευθύνες…